اغلب افراد در ساعات حضور درون خانه یا ساعات همنشینی با خانواده تمرکز خود را متوجه خانواده کرده و محدودیتهایی برای ارتباطات یا دغدغههای بیرونی تعیین میکنند.
هدف این تکنیک توجه بیشتر به خانواده در ساعات همنشینی با ایشان است.
«حالت خانواده» (family mode) مشابه حالتهای دیگری نظیر حالت سکوت (silent mode)، حالت پرواز (flight mode) و حالت شب (dark mode/night mode) تعریف میشود. منظور از حالت خانواده این است که کاربر در کنار خانواده خود به سر میبرد و بر این اساس تنظیمات برنامه باید متناسب با ویژگیهای این اوقات تعیین شود. ویژگیهای حالت خانواده میتواند توسط کاربر تعیین شود، اما معمولاً شامل چنین مواردی است:
▪️محدودیت در ارتباطات یا فعالیتهای غیرخانوادگی: ارتباط با حسابهای کاربری متفرقه یا انجام وظایف غیرمرتبط که روابط خانوادگی را دچار اخلال میکند کاهش یابد.
▪️یادآوری و اولویت دادن به فعالیتهای مرتبط با خانواده: موضوعاتی در برنامه که وابسته به حضور در کنار خانواده بوده است، به کاربر یادآوری شود.
جایگاه مناسب برای حالت خانواده در یک سیستم عامل است تا همه برنامههای نصب شده به طور خودکار این موضوع را از سیستم عامل دریافت و در تنظیمات خود اعمال کنند. با این حال، قرار دادن آن به صورت مجزا در خود برنامه نیز نیز معنادار است، همانطور که حالت تیره یا حالت سکوت هم در سیستم عامل و هم در یک برنامه میتواند تعریف شود.
اصل ب- خانوادگیسازی روابط کاربران
دستورالعمل ۵- تمایزبخشی و اولویتدهی